Videte filiae Sion, Reginam vestram, quam laudant astra matutina, cujus pulchritudinem sol et luna mirantur et jubilant omnes filii Dei. Introitus. 

Nieprzeliczone zastępy Patriarchów, Proroków, Wyznawców, Męczenników wielbią w niebie Najświętszą Pannę, jako swą Królową. Będę prosić, abym się znalazł kiedyś u jej stóp.

1. Świętość jest to doskonałe spełnianie swego zadania na ziemi: aby poznać Boga, czcić Go, służyć i przez to osiągnąć wieczne zbawienie: 

Każdy chrześcijanin powinien być świętym. Po Chrystusie najdoskonalszym wzorem świętości jest Najświętsza Maria Panna, która w swej wierności Bogu nigdy się nie zachwiała i dlatego stała się wzorem wszystkich cnót. 

Przez swą niewzruszoną wiarę, opierającą się na słowach Anioła, natchnionych przez Ducha Świętego „że u Boga nie będzie żadne słowo niepodobne  stała się „błogosławioną, iż uwierzyła, stałą się Królową Wyznawców. 

Przez Męstwo, z jakim zniosła wszystkie cierpienia i bóle jako Matka Ukrzyżowanego, stała się Królową Męczenników. 

Przez czystość niepokalaną wyniesiona została ponad wszystkie Dziewice i Anioły, jako Królowa Dziewic. 

Przez miłość Bożą, z której, jak z ogniska promienie — wynikały wszystkie inne cnoty i nabierały blasku zachwycającego oczy Boże, stała się Królową Wszystkich Świętych. 

2. Częste są złudzenia co do istoty świętości. Niektórzy sądzą, że o świętości wcale nie należy myśleć, a jednak do wszystkich powiedział Pan Jezus: „Bądźcie doskonałymi jako Ojciec Wasz Niebieski jest doskonałym, a więc każdy zobowiązany jest dążyć do doskonałości, czyli do świętości. 

Pamiętać jednak należy, że świętość nie polega na żadnych nadzwyczajnych rzeczach. Bywają dusze wybrane, którym Bóg daje nadzwyczajne dary, jak: objawienia, moc czynienia cudów itp., ale te rzeczy nie tylko nie stanowią świętości, ale mogą być nawet niebezpieczne dla dusz, nie mających pokory. Są dusze, które oglądając się ciągle za nadzwyczajnymi rzeczami, oczekują ich od Boga, a nie korzystają z tych okoliczności, miejsca, czasu, zdolności itp., których im Bóg dobry udziela, właśnie dla ich uświęcenia. Próżno tracą czas na marzeniach, które się nigdy nie spełnią. 

Świętość polega na skierowaniu rozumu, serca i woli swej ku Bogu, usiłując spełnić jego wolę we wszystkim. A więc należy: 

a) Korzystać ze stanowiska, na którym nas Bóg postawił, z okoliczności, z otoczenia, aby spełnić gorliwie i sumiennie swój obowiązek, choć może trudny i niemiły, i to stale: co dzień i do końca życia.

b) Uświęcić obecną chwilę miłością Bożą i ożywić duchem wiary spełnienie swego obowiązku, uważającgo za pracę od Boga i dla Boga, dlatego należy często powtarzać sobie: „Wszystko Boże na chwałę Twoją”. 

c) Modlić się o łaskę, bo świętość to współpraca duszy i Boga; łaska doda nam siły, energii iwytrwałości, aby wytrwać w dobrym. W tym celu trzeba korzystać ze źródeł łaski, które nam Pan Jezus zostawił w Kościele, jak: Sakramenty św., Spowiedź, Komunię św., słuchanie Mszy św. itp.

d) Szczególnie co dzień wzywać pomocy Najświętszej Panny jako Matki Łaski Bożej. Nie ma świętego, który nie miał wyłącznego nabożeństwa do Najświętszej Panny. Ona, jako Pośredniczkałask Bożych, ma udział w uświęceniu każdej duszy. Jak prawdziwa Matka umie tak dziwnie prowadzić jasnym szlakiem w niebo, choćby nawet iść przyszło po cierniach. Umie uspokoić, podnieść, zachęcić i podtrzymać dobrą wolę, pragnącą ją naśladować. 

e) Nie zniechęcać się nigdy, choćby się trafiały upadki, odchylenia od tej drogi, którą iść należy; nie leżeć, ale powstawać, żałować, pokutować i dobiegać, aby nie zostać poza innymi. 

Św. Augustyn powtarzał sobie: „Mogli tamci, czemu ja nie mogę. I z wielkiego grzesznika stał się wielkim świętym. Święci mieli rozmaite usposobienia, skłonności, wady i zdołali się uświęcić, a ja się tłumaczę, że z moją naturą nie mogę? Mieli te same pokusy, trudności i te same łaski, z pomocą których zwyciężyli, a ja dlaczego nie mogę? Powinienem tylko tak silnie chcieć, jak oni, tak gorąco modlić się, jak oni i tak walczyć ze złem, jak oni, a zwyciężę na pewno, bo Bógi Królowa Mocy Niebieskich jest ze mną. 

Postanowienie 

Opracuję dziś plan pracy nad sobą, szczególnie co do sposobu walki z największą swoją wadą. 

Modlitwa 

Teneamus eam, nec dimittamus, donec benedixerit nobis: potens est enim. Sermo S. Bernardi. 

1. Największych cudów dokonał Pan Bóg w Najświętszej Marii Pannie. Ona była jednym cudem łaski Bożej od Niepokalanego Poczęcia aż do Wniebowzięcia. Sama jednak Najświętsza Panienka w życiu ziemskim (z wyjątkiem, gdy na jej prośbę Pan Jezus pierwszy cud w Kanie Galilejskiej uczynił) żadnego nie dokonała cudu. Jednak od swego przejścia do nieba odebrała od Boga jakby główny skarbiec cudów i moc szafowania nimi. Jak rozejrzeć się po świecie, choć wiele cudów dokonuje się za wstawieniem Świętych Pańskich, to jednak wszyscy oni razem ustąpić muszą głównej Cudotwórczyni, Marii. Wiele istnieje państw, miast czy wiosek — prawie wszędzie słynie Najświętsza Panna jako wypraszająca cuda. 

Najbardziej bijącymi w oczy cudami są cudowne uleczenia. Weźmy historię Matki Boskiej w Lourdes, zbadajmy kroniki w Częstochowie, Wilnie itd., a zobaczymy, że Najświętsza Panna jest Cudowną Lekarką. Wszystkie skarby złota i srebra na ziemi niewystarczyłyby, aby odwdzięczyć się Najświętszej Panience za doczesny skarb, jeden z największych, jakim jest zdrowie, które wyprasza. 

Cudowne nawrócenia — choćby dokonane tylko za pomocą cudownego medalika Niepokalanego Poczęcia wystarczyłyby, aby nimi zapełnić księgę. A ile jest cudów w duszy, o których tylko dowiemy się dopiero w niebie? W ilu duszach zwyciężyła Maria, gdy wezwano jej pomocy, borykając się z pokusą, która mogła przywieść do zguby? Ile dusz uświęciło nabożeństwo do Najświętszej Panny? 

2. Tak, jak wszelkie wojny, nieszczęścia, choroby, klęski, upadki, pokusy i grzechy burzą pokój państw, narodów i jednostek, tak Najświętsza Panna, wysłuchując nasze głosy, błagające o ratunek, o cud nawet — zaprowadza pokój. I albo spieszy, cudownie usuwając grożące zło, albo napełnia dusze zrozumieniem wartości cierpienia, rezygnacją i spokojem. Dlatego jest Królową Pokoju. 

Świat nie może dać pokoju. Wsłuchajmy się w gwar świata: to gonitwa za użyciem, zyskiem, nigdy nie nasycona, to wir namiętności, rozpętanie instynktów itd. Przychodzi na to Królowa Pokoju. Już jako Matka Zbawiciela przynosi pokój na ziemię. Chrześcijaństwo ucisza złe instynkty, uspokaja namiętności, zwraca je ku wyższym, szlachetniejszym celom. 

Najświętsza Panna była zwiastunką pokoju z Bogiem. Ona była niewiastą zesłaną przez Boga, aby zdeptać moce piekielne i przez łaskę, którą wysłużył Zbawiciel, przywrócić godność dzieci Bożych upadłemu rodzajowi ludzkiemu. 

Ona dała przykład życiem, jak należy zatrzymać pokój w duszy przez opanowanie zmysłów i czystość sumienia. 

Ona umiała przedziwnie i umie jak prawdziwa Matka godzić i łączyć ludzi, aby utrzymali między sobą pokój. 

3. Na ile Królestwo pokoju objęło już moją duszę? Jak zachowałem pokój z Bogiem? O ile w moich myślach, słowach i uczynkach pełniłem wolę Bożą, zawartą w Bożych przykazaniach? Z jaką gorliwością i miłością staram się pełnić moje religijne obowiązki, uważając je za wolę Bożą, która przez nie pragnie mnie uszczęśliwić i uświęcić? 

A pokój z ludźmi? Są dwa główne warunki aby go utrzymać: znosić cierpliwie błędy drugich i nic im nie dawać do znoszenia. 

Pokój ze sobą daje tylko czyste sumienie i opanowanie zmysłów, aby nimi rządził rozum, posłuszny zasadom wiary. Tutaj potrzebna wałka, bo „bojowaniem jest człowieka żywot na ziemia. Miłość własna podnosi się przeciw woli Bożej, a ciało przeciw duchowi. Zwyciężanie siebie daje pokój. 

Postanowienie  

Pomyślę w jaki sposób stać się aniołem pokoju  

Modlitwa  

o Mario, najgodniejsza Królowo świata i zawsze Panno, daj nam pokój i zbawienie, Ty, Któraś wydała na świat Chrystusa Pana i Zbawiciela nas wszystkich.
Pamiętaj o Matko wstawiać się za nami do Boga, aby odwrócił od nas swój gniew. Królowo Pokoju błogosław Kościołowi  św. i Ojczyźnie naszej. Amen. 

Domine Jesu Christe, Pastor bone, qui nos oves pascuae tuae Matri Virgini commandasti: ipsa Inter veniante concede ut ad pascha aeternae vitae perducamur In coelis. Oratio. 

Prosić będę Matkę Najświętszą o obronę przed pokusami. 

Matka Najświętsza jest Matką Boskiego pasterza, ale i sama Bożą Pasterką dusz. Jako taka wiedzie nas, swe dzieci do Niego, czuwa nad nami i broni nas. 

1. Wiedzie, wskazując swymi cnotami, jaką drogą mamy iść. W ziemskiej pielgrzymce wiele dusz zbacza na błędne drogi! A droga do nieba taka prosta: to szosa woli Bożej, Bożych przykazań. Gdy mam wątpliwości, jak mam postąpić w danej chwili, pomodlę się do Matki Najświętszej. 

2. Matka Najświętsza czuwa nad swoimi dziećmi. Ta Pasterka Niebieska  pilnuje i ostrzega, aby się od Niej nie oddalać. Na każdą prośbę dziecka spieszy Maria z pomocą. Kto wzywa Marii, kto kocha Marię, nie zginie na wieki. 

Zastanowię się, jak zachowuję się w pokusach. Czy zaraz wzywam pomocy Najświętszej Panienki? Czy oddalam je natychmiast, szczególnie pokusy przeciw wierze, czy oddalam tak szybko, jak iskrę, która padnie mi na ubranie? 

P o s t a n a w i e n ie 

W pokusach modlić się będę do Matki Najświętszej o pomoc i łaskę do zwycięstwa: „O Mario, Matko moja, oddaję Ci się cały na własność, ufam, że nie zginę, jak długo Ty mnie będziesz wiodła, broniła i strzegła. 

M o d l i t w a 

O Mario! Matko Boża i Najsłodsza moja Matko! Tyś  tak szczęśliwa  w niebie, racz spojrzeć łaskawie na biedną ziemię i nie zapomnij o tych, co na niej zmuszeni są wiele cierpieć… 

Zlituj się Matko Najsłodsza nad tymi, co walczą z przeciwnościami życia i może już wpadają w zwątpienie i rozpacz!... Oko ich zmęczone szuka ratunku, ale nie widzi Ciebie. Matko, podnieś ich!... 

Zlituj się nad dziećmi szczęścia, które świat wabi, olśniewa i powoli wiedzie do zguby. Królowo Anielska oświeć ich! 

Zlituj się nad tymi, którym Bóg ściele krzyżami drogę życia. Pocieszycielko Strapionych zabliźnijich zbolałe serca!... 

Zlituj się nad tymi, którzy przestali się modlić, przestali przyjmować Sakramenty święte, utracili spokój serca, a nie śmieją  powrócić do Boga…. O Matko! Ucieczko grzeszników, śpiesz im na pomoc! Poddawaj słowa modlitwy, przywiedź do Jezusa! 

Zlituj się nad wszystkimi, którzy cierpią, płaczą i walczą. Mario! Wspomożenie Wiernych wspomagaj ich!... 

Zlituj się szczególnie nad wszystkimi, którzy są mi bliscy i drodzy. O Matko Najmilsza uczyń ich świętymi! Gdyby kiedyś w życiu mieli zapomnieć o Tobie Najmilsza Matko, gdyby odwrócić się mieli od Boga, raczej zabierz mi całe me szczęście, wszystkie pociechy, tylko ich ratuj i odzyskaj dla Jezusa. Amen. 

(Jasnym szlakiem, czyli 60 rozważań dla dusz kochających Najświętszą Marię Pannę, M.J.S. 1934.) 

Nativitas Tua Dei Genitrix Virgo, gaudium annutiavit universo mundo. Brev. 

Wyobrażę sobie, jak aniołowie z nieba podziwiali maleńką dziecinę, Marię. Prosić będę o radość, ufność i miłość. 

Najświętsza Panna otrzymała wraz z łaską pełnię rozumu. Jako maleńka dziecina z radością oddawała Bogu całą  swoją istotę. Miłość Boża w sercu  Matki Najświętszej zaczęła żyć od pierwszej chwili istnienia, aby rosnąć z Nią, pomnażać Jej zasługi, dodawać blasku Jej postaci i zachwycać aniołów. 

1. Urodziny Królowej, Pani i Matki obchodzą poddani i dzieci, oddając się przede wszystkim uczuciu radości. Co za szczęście powinno powstać w mojej duszy na wspomnienie triumfu Matki mej Niebieskiej – tego dnia, który światu całemu przyniósł szczęście. Oddam się uczuciu radości i wdzięczności ku Panu Bogu za to, że dał nam Matkę i taką Matkę! Aniołowie cieszą się wraz z ziemią, witając swoją Królową, ziemia cieszy się, bo Jej dzieci zyskały Matkę, która ich nigdy nie opuści, dusze w otchłani cieszą się, że przyjdzie prędko przez Nią wybawienie. 

2. Pozdrowię Najświętszą Panienkę jako moją Matkę i pomyślę, jakie dary otrzymała od Boga i jak Ja mamy naśladować. 

Matka Najświętsza jako stworzenie otrzymała od Boga niezrównane dary. Piękność Jej duszy, świętość przez łaskę i miłość zachwycała Aniołów. I mnie stwarzając, Bóg, choć nie obdarzył wyjątkowymi przywilejami, przeznaczył jednak do wzniosłego celu: aby służyć Mu wiernie, tu na ziemi, korzystając z odebranych od Niego darów, poznawał Go rozumem, ukochał sercem, skłonił swą wolę do spełnienia myśli Bożej. Nie żyję tu na ziemi po to tylko bym jadł, spał, odpoczywał, po to by zasłynąć talentem czy nauką. Są to rzeczy potrzebne, ale dla życia ziemskiego. Mój cel jest wyższy, doczesnych darów mam tak używać, aby zasłużyć sobie na niebo, na trwałe szczęście w wieczności.  Jak dotychczas żyłem? Czy staram się modlić, czytać ksiązki religijne, rozmyślać o wiecznych prawdach, o duszy io tym, co jej pomoże, a co jej zaszkodzi w drodze do wieczności? Czy poznałem już trochę więcej  dobroci, miłości Boga i czy Go więcej pokochałem? Czy unikam grzechu, staram się spełniać przykazania Boże? Bóg miał myśl stwarzając mnie. Jego plany zmierzają do mojego szczęścia. Ale choć stworzył mnie beze mnie, to beze mnie mnie nie zbawi. Życie moje ma wartość przed Bogiem o tyle, o ile dusza moja jest w stanie łaski poświęcającej. Wtedy jestemd zieckiem Bożym i dziedzicem Królestwa Niebieskiego. Każdy mój dobry uczynek ma zasługę  w niebie. Ile takich dni życia mogę policzyć, w których byłem wierny Bogu? 

Dziś w święto NarodzeniaTwego, Najświętsza Matko, i ja chcę zacząć nowe życie. Przyjmę Komunię, aby siłą łaski przyszła mi z pomocą. A Ty, o dobra Matko, wstaw się za mną. Od dziś zacznę pracować nad swoją duszą, nad wyrobieniem w sobie charakteru. 

P o s t a n o w i e n ie 

W tym celu będę gorliwie co dzień odprawiać rachunek sumienia, aby pilnie czuwać nad sobą. 

M o d l i t w a 

Najsłodsza, najmilsza moja Królowo! Jakże wielka ufnością natchnąć mogą słowa św. Bernarda tych, którzy uciekają się do Ciebie! Powiada on, że nie patrzysz na liczbę zasług tych, którzy Cię wzywają, ale wspomagasz bez wyjątku wszystkich, uciekających się do Ciebie. Ponieważ więc miłościwym okiem spoglądasz na mnie, wzywającego Twej pomocy, toteż słuchaj, o co Cię proszę! 

Patrz oto jestem nędznym grzesznikiem, który zasłużył na piekło, ale chcę się poprawić, chcę miłować Boga, którego tyle razy obrażałem. Oddaję się  Twojej służbie, ale Ty wspomóż mnie, Mario, należę do Ciebie. Ratuj mnie! 

(Jasnym szlakiem, czyli60 rozważań dla dusz kochających Najświętszą Marię Pannę, M.J.S. 1934) 

„Et nomen Virginis Maria”. Luc. 1. 27.

Stanę przed Najświętszą Panienką w dzień Jej imienin, jak dziecko przed Matką ukochaną. Prosić będę o łaskę, bym umiała prawdziwie Ją kochać. 

Imię Maria oznacza we wschodnich językach: Królową, Panią, Morze, Gwiazdę Morza, Oświecicielkę. 

1. Maria jest Gwiazdą Morza. Życie nasze można porównać do morza. Płyniemy wśród ciemności iprzeciwnych nieraz fal i wiatrów. Łatwo możemy zbłądzić, bo wątłą łupina rozbić się może o skały  w ciemności. Ale oto Gwiazda, Maria, rozświeca cienie nocy. Rzuca swe promienie na nasze dusze. Wskazuje nam drogę, jak gwiazda polarna, byśmy nie zbłądzili. Próżno po morzu szukać drogi – ale w niebo należy skierować wzrok, stamtąd  jest pewny kierunek. 

I ja w życiu, jeżeli chcę iść drogą bezpieczną, powinienem uciekać się do tej Matki. W Niej mam szukać światła, wskazówki, jak postępować mi trzeba, do Niej się modlić, aby była nieustanną mą Przewodniczką, gdyż bez Niej zginę, rozbiję się o skały namiętności moich i burz życiowych. Zwykle drogą tych dusz, które Matka Najświętsza wiedzie, jest jasna, bo Ona rozświeca łaską życie dzieci sobie oddanych i wiernych. Powinienem więc pamiętać, szczególnie, gdy pokusy i niepokoje uderzą w moja duszę, wzywać Marii; gdy nieszczęście grozić mi będzie, niebezpieczeństwo duszy, czy ciału, wzywać Marii: Mario – ratuj, prowadź! 

2. Maria Światłem. Ona nas oświeca, żeby rozróżnić dobro od złego. Ona słońcem łaski, odkrywa podstępy wroga duszy i oddala jasnością Swego Imienia. „Jam sprawiła na niebie, aby wschodziła światłość nigdy nie ustająca”. 

Termometrem stanu duszyz wykle jest Jej nabożeństwo do Najświętszej Marii Panny. O ile ono słabnie, źle się zaczyna dziać z duszą, bo brak jej tego słońca łaski. 

3. Maria jako Królowa i Pani jest potężna. Ona czarem miłości podbija najbardziej zatwardziałe serca i króluje nad nimi. Jej imię jest straszne dla szatana, „jak wojsko, uszykowane porządnie”. Ono samo zdolne jest odpędzić całe moce piekła. „Gdy wspomnisz nato wielkie Imię Marii”, mówi św. Gerard, „piekło rozpacza, a bezczelne duchy ze swoją złością pierzchają”. Św. Bernard zachęca, by we wszelkich przeciwnościachi potrzebach wzywać Marii: „W niebezpieczeństwach, pokusach i we wszystkich trudach życia wzywaj Imienia Marii, myśl o Niej, niech pamięć Jej Imienia złożona będzie na ustach i w sercu twoim”. Mario, wspomóż nas! 

4. Imię Marii oznacza morze. „Imię Marii”, mówi św. Bonawentura, „jest jak morze niezmierne z przyczyny pełności łask Bożych, jakie Bóg złożył w Jej duszy”. A więc Maria przeciwstawia wielkość łask, pełności zasług, świętości i mocy.  Św. Augustyn mówi: „Zgromadzenie wód nazwał Bóg  morzem, a zgromadzenie łask swoich Marią”.  Czerpać więc może każdy, a nie wyczerpie Jej dobroci, łaskawości i mocy, bo ze źródeł Bożych czerpie je Maria – Mario, błogosław nam! 

5. „Olej wylany, ImięTwoje”. „Olej jest symbolem pokoju, łaski, miłosierdzia, znakiem miłości, sławy, siły i lekarstwa”. Św. Bernard mówi: „Jako olej świeci, posila, namaszcza i jest światłem, pokarmem, lekarstwem, tak Imię Marii zapędy złości człowieka wstrzymuje, uśmierza jego pychę, leczy rany duszy, ogień namiętności gasi, usuwa pragnienia, łakomstwa, utracony przywraca wstyd.” 

„Idąc za Tobą, Mario”, mówi św. Bonawentura, „nie zbłądzimy, przy świetle Twoim nie zginiemy i staniemy u portu zbawienia.” 

O Mario dopóki jestem na ziemi, burze przeciwności grożą mej duszy. Dokoła pełno niebezpieczeństw, a w sercu mym tyle namiętności, że łatwo mi utonąć w nieprawości. Za niewierności moje i grzechy zasługuję na to, aby Bóg, Słońce Sprawiedliwości, odwrócił ode mnie swe oblicze. Ale Ty, Matko, ratuj, roztocz  przede mną łagodne i dobroczynne światło miłosierdzia, bo jesteś Matka Miłosierdzia, wzbudź w mym sercu zbawienny  żal z ufnością przebaczenia, przebłagaj Boga i wprowadź mnie na ścieżki doskonałości. Gdy wichry pokus miotają moim sercem, gdy ogarnia zniechęcenie rozprosz ciemności, wróć spokój i ufność. 

P o s t a n o w i e n ie 

O Matko w dzień Twoich Imienin oddaję Ci serce moje. W każdej pokusie, w niebezpieczeństwie, trudności będę wzywać Twej pomocy. 

Mario, ratuj, prowadź i zbaw mnie! 

„Nie umiem Ci powiedzieć Matko, jak Cię kocham, ale Ci tego dowiodę”. 

M o d l i t w a 

Ty, Najświętsza Panno Mario, jesteś najpotężniejszą obroną Twoich dzieci. 

Na ileż napaści, Królowo moja najmilsza, ustawicznie jestem wystawiony od moich nieprzyjaciół, usiłujących wydrzeć mi łaskę Boską i Twoją opiekę! Ale Ty jesteś moją podporą, albowiem nie wzgardzisz walką za tych, którzy Tobie ufają. Broń mnie więc, walcz za mnie, tak wielkich rzeczy spodziewam się po Tobie, w Tobie pokładam moja ufność! 

Mario, Mario! Twoje Imię jest moją bronią! 

(M.J.S., Jasnymszlakiem, czyli 60 rozważań dla dusz kochających Najświętszą Marię Pannę, 1934)
 

Stabat sancta Maria, coeli Regina et mundi Domina juxta crucem Domini nostri Jesu Christi doloroso. Missale Romanum. 

Stanę pod krzyżem wraz z Matką Najświętszą. Prosić będę o serdeczny żal za grzechy.
Są dusze, które kochają Matkę Boską pod wezwaniem Nieustającej Pomocy, czy Dobrej Rady, ale uciekają od Matki Boskiej Bolesnej i od krzyża. Tymczasem najodpowiedniejsze dla nas w życiu jest miejsce u stóp krzyża. Dlaczego? Bo krzyż Chrystusa otworzył nam niebo, i stąd każdy krzyż cierpienia zniesiony po bożemu, to kluczyk do nieba. 

1. Krzyż nas oczyszcza.Co byśmy zrobili grzeszni bez Męki Chrystusowej? Krew Pana Jezusa zadośćczyniąc sprawiedliwości Bożej, obmyła nas z grzechów. Ponieważ zaś złość i nędza nasza jest tak wielka, że ciągle potrzebujemy oczyszczenia, więc Ofiara Krzyżowa ponawia się codziennie na ołtarzach naszych w sposób bezkrwawy, aby wyjednywać nam przebłaganie sprawiedliwości Bożej. W chwili Podniesienia Ciałai Krwi Pańskiej we Mszy św. powinniśmy przenieść się myślą i sercem na Kalwarię i u stóp konającego Pana Jezusa przepraszać, żałować, błagać o wszystko, bo wszystkiego nam Miłosierny Bóg pragnie udzielić.
 

2. Krzyż nas uświęca. Natura nas ciągnie do złego. Ale łaska Boża, która spłynęła z Krzyża, wyjednała nam nie tylko obmycie z grzechów, lecz i największe łaski potrzebne doświętości. Każdy chrześcijanin powinien być świętym. „Wola Boża uświęcenie wasze. Uświęcenie to jest doskonałe spełnianie Woli Bożej, do czego nas Bóg powołał. Siłę do tego daje spojrzenie na krzyż. Jeżeli Pan Jezus z miłości kunam mógł tyle wycierpieć, czyż my dla Jego miłości nie możemy sobie zadać trudu, aby wiernie i sumiennie spełnić swój obowiązek? Modlitwa u stóp krzyża, siłą napełnia duszę, by zdobywała cnoty z miłości i za przykładem Jezusa Ukrzyżowanego. Dla Pana Jezusa żadna ofiara nie była zbyt trudną z miłości kumnie, czyż i ja nie zdobędę się na jakąś ofiarę z miłości ku Niemu?Przezwyciężenie swego humoru, grymasów, dogodzenia sobie, braku sympatii dokogoś, wstrętu do spełnienia twardego codziennego obowiązku, to wszystko nagina ku dobremu złą, leniwą, naturę naszą i — spełnione dla Boga — uświęca duszę. 

3. Krzyż nas jedynie może zbawić. Na co by się przydały wszystkie dobre, nawet heroiczne czyny, gdyby nie zasługi Chrystusa na krzyżu? Tylko mocą zasług Chrystusa nabierają one wartości przed Bogiem. My z nicości, z prochu — gorzej, bo złożeni ze złości i nędzy, nie możemy sami podobać się Bogu. Jak ktoś gromadziłby same zera, ilość ich wielka nie dałaby żadnej wartości. Tak samo jest z nami. Dopiero zasługi Pana Jezusa dodają wartości naszym dobrym uczynkom, jak liczba postawiona przed zerami decyduje o ich znaczeniu. Dlatego Kościół kończy swoje wszystkie modlitwy słowami: „przez Chrystusa Pana naszego. Dlatego, gdy umierającemu włożą krzyżyk do ręki, on z ufnością nań spogląda: Chrystus Krwią Swoją, Męką Swoją otworzył niebo, zadośćuczynił Sprawiedliwości Bożej, a teraz wymaga tylko serdecznej łzy, żalu i miłości... 

4. Matka Najświętsza ustóp Krzyża przyjęła w testamencie od Jezusa, nas za swe dzieci. Ona gromadzi je u stóp Krzyża, u źródła łaski, przebaczenia, miłosierdzia, siły i błogosławieństwa. Ona wychowuje nasze dusze. Uczy jak należy się modlić, jak cenić łaskę, jak korzystać z niej. My zaś, mając taką Wychowawczynię i Matkę, garnijmy się do Niej, prosząc, by nam dała ocenić i zrozumieć tajemnicę krzyża, byśmy ukochali krzyż Jezusa i umieli znosić nasze drobne krzyżyki: codziennych obowiązków, przeciwności, trudności, przykrości, tak, aby one nas uświęciły. 

Postanowienie 

Postaram się mieć w domu krucyfiks, aby patrząc nań, uczyć się, jak powinienem żyć. 

Modlitwa
Królowo Męczenników, Matko Bolesna, naucz mnie cierpieć dla Jezusa!
Prowadź mnie Mario przez boleść do Jezusa, przez krzyż do światła wiekuistego. Amen.
 

Florete, flores, et date odorem, et benedicite Dominum. Fccl. 39.19. 

Wyobrażę sobie Najświętszą Marię Pannę, jako Królową wśród pięknych i wonnych róż. Będę prosić, bym umiał gorąco odmawiać różaniec. 

W różańcu przejawia się całe życie mojej niebiańskiej Matki. 

Tajemnice radosne to: Zwiastowanie, Nawiedzenie św. Elżbiety, Narodzenie Pana Jezusa, Ofiarowanie, Znalezienie Pana Jezusa.
 

I